Perły

Są jak perły, błyszczą, lecz niewidoczni w tłumie.
Świecą w zakamarkach ciemnej nocy, pośród milionów z milionów. Jak gwiazdy na dalekim niebie.
Czy to ma sens? - pytasz mnie.
Wśród wielu, którzy psują, oni naprawiają... . Misternie, dzień po dniu, cierpliwie, wciąż i wciąż.

Marznie w tym swoim "kościelnym" domku. Siedzi przy "kozie" w mroźny wieczór, samotnie, rozmyśla i ... przeprasza.
Potem przysypia, by i snem Go chwalić. Rano zerwie się do pracy w swojej winnicy... .
To nic takiego, to tak jak ty, przecież wiesz to doskonale.
Lecz kto rozumie wśród tak wielu, znów mnie pytasz...
Nie mam odpowiedzi.

Patrzę w tę twarz i widzę jasne, błyszczące i szczęśliwe oczy.... I myślę, że wiem.

Perły przyprószone popiołem i kurzem...


Pozdrawiam wszystkich ciepło.
Ola